İşte kader kapıyı böyle çalıyor!

Şüphesiz 16 Aralık 1770 doğumlu Ludwig van Beethoven günümüzde en iyi bilinen besteciler arasında. Für Elise (Elise için) olarak tanıdığımız Bagatelle’i, Ayışığı sonatı, 3. Senfonisi (Eroica), 5. Senfonisi (Kader) ve 9. senfonisi gibi eserleri klasik müziği sevenler kadar, önemsemeyenler tarafından da tanınır.
 Beethoven, 3 numaralı senfonisine o dönemde ordusunun başında ülkeler fetheden, Avrupa’ya radikal yenilikler getiren bir kahraman olarak hayranlık duyduğu Napolyon Bonaparte‘ı onurlandırmak için “Bonaparte Senfonisi” adını vermiş, ancak 1804’de Napolyon kendini imparator ilan edince Fransız İhtilali’ne inanan Beethoven ona kızıp ve senfoninin adını Eroica olarak değiştirmiş.
5. senfonisi adını ilk 4 ölçüsünden alır. Biyografisini yazan Shindler’e bu ilk 4 ölçü için “So pocht das Schicksal an die Pforten! (işte kader kapıyı böyle çalıyor!)” der. Temanın 3 kısa bir uzun vuruşları aynı zamanda mors alfabesinde V harfini (victory/zafer) temsil ediyor.
 9. ve son senfonisini yazdığı sırada sağır olan Beethoven, eserin finalinde koro kullanarak bir devrim yaratır. Schiller'in şiiri olan “Ode an die Freude (Neşeye Övgü)” koro ve orkestranın tüm ihtişamı ile Beethoven’in besteciliğini bir kez daha taçlandırır.
Ode an die Freude gibi müzik tarihinin yapı taşlarını oluşturan, dünya kültür mirası olarak kabul edilen eserler günümüzde okul zilleri, cep telefonu melodileri ya da reklam müziği olarak kullanılırken bu yapıtların kıymetinin farkında olunması dileği ile… iyi ki doğdun Beethoven.